Ortasında büyük bir havuzu olan, çok güzel ağaçlar ve bitkilerle bezenmiş bir bahçe varmış. Ama bakımsızlıktan içler acısı durumdaymış.

Havuzun çevresindeki kurbağalar bütün gün kendilerini kimse rahatsız etmeden bağırıp ciyakladıkları için bahçede gürültüden durulmazmış. Tek sıkıntıları varmış: Leylekler.

Zaman zaman gelip havuza dalar, onlardan birini kapıp götürürlemiş. Kurbağalar ne önlem aldıysalar, aklına esen leyleyin gelip birini kapıp götürmesini engelleyememişler. Hep bağırdıkları için de nereye saklansalar leyleklere yakalanıyorlarmış. sonunda çaresiz kalmışlar.

Havuza yakın bir kenarda sezsiz sedasız yaşayan gün görmüş kaplumbağaya gitmişler "Aman bize bir akıl ver!" demişler. "Bu leylekten bıktık. Gelip uzun gagalarıyla içimizden birini götürüyorlar. Bir türlü engel olamıyoruz!"

Kaplumbağa uzun uzun düşünüp şu nasiyattı bulmuş: "El ele tutuşun. Birlikten kuvvet doğat ve leklekler içinizden birini kapıp götüremez!"

Kurbağalar bu aklı beyenmiş, hemen toplanıp uygulamaya karar vermişler. Artık hiçbir kurbağa kendi başına hareket etmiyormuş. Hep el ele tutuşmuş halde duruyorlarmış.

Ama ilk günü iri bir leylek havuza dalmış ve kurbağanın birini yakaladığı gibi havalanmış. El ele tutuştukları için  peşi sıra kurbağaların hepsi uçmaya başalmışlar.

Korku içinde manzarayı aşağıdan seyreden kaplumbağaya seslenmişler: "Dediğini yaptık ama bak hepimizi birden kaptı, götürüyor! Ne yapacağız şimde?"

Kaplumbağa hiç umursamadan  bağırmış: "Defolun gidin be! Bana ne? Ne yaparsanız yapın! İyi oldu senelerden beri kafamı ütüleyip duruyordunuz zaten!"

Kısadan hisseler:

1- Brlikten doğan kuvvet her zaman yeterli olmaya bilir.
2- Size tavsiye edilen çözüm sizden çok, çözünü önerenin işine yarayabilir.